Weer terug!

Na 4 maanden verlof ben ik weer begonnen met werken. Op 26 juli is onze prachtige dochter geboren! Het is en was een bijzondere tijd met heel veel veranderingen. Langzaamaan begint alles weer ‘normaal’ te verlopen. En dat is eigenlijk ook wel fijn, om weer een ritme te vinden in de grote veranderingen in mijn privéleven. Aangezien een kind in mijn leven nu een groot thema is, wil ik de nieuwsbrief graag aan dit thema wijden.

De wereld als nieuw

Hoe zou het zijn om weer eens als een baby de wereld te ervaren, de mensen om ons heen, de dingen om ons heen, onszelf, onze emoties?

Zou je als volwassene ook die plek in jezelf kunnen vinden waar nog geen identiteit bestaat, nog geen concepten en ideeën over wie je bent, geen muren, geen harnassen, maar wel: rauwe, ongecensureerde behoeftes en emoties, heel erg waar en echt?

Het zou misschien wel een beetje een zootje worden als we ons allemaal als baby’s zouden gedragen! Het is natuurlijk heel praktisch om volwassen te zijn, om zelfstandig te kunnen bewegen, je eigen eten klaar maken, je behoeftes te kunnen uitstellen en je emoties te kunnen beheersen. Dat is allemaal noodzakelijk en belangrijk. En toch…
Hoe fijn al onze volwassen verworvenheden ook zijn, vaak verliezen we het contact met onze puurheid, onze oorspronkelijkheid, onze werkelijke behoeftes en verlangens. Verliezen we het besef dat we helemaal heel zijn, helemaal goed zoals we zijn, zonder dat we daar iets voor hoeven te doen! Zonder dat iemand dat moet bevestigen.

Een mooi voorbeeld zie ik bij ons dochtertje. Ze leert nu haar armpjes beheersen. Steeds kan ze iets meer, grijpt ze sneller en beter. Verwonderd zie ik haar kijken naar haar eigen armpjes. Ze kijkt zo trots en blij als ze iets vastpakt! Dan lacht ze van plezier. Niet bezig met dingen als: “Vind jij dat ik mijn armpje goed omhoog doe?” Of “Doe ik het wel perfect genoeg?” Nee, gewoon ongeremd plezier om haar eigen kunnen. En ja, ze vindt het prachtig om te laten zien, maar er hoeft niks bevestigd of gefixt te worden. Ze is niet bezig met wat een ander er van vindt. Waarschijnlijk heeft ze nog helemaal geen duidelijk idee van “ik” en “ander”.

Tegelijkertijd is verbondenheid, contact (met anderen) en veiligheid essentieel voor haar ontwikkeling. Echt contact, echte verbondenheid, nabijheid, aanraking en knuffelen zijn nodig voor een goede hechting van een kind. Daar zijn vele onderzoeken naar gedaan. Maar zijn we niet eigenlijk allemaal verbonden met elkaar? Is dat ook niet onze natuurlijke staat, om contact te maken met elkaar en verbonden te zijn?

Ik denk dat de ideale combinatie zou zijn dat we opgroeien, volwassen worden, leren om in deze wereld te staan, te leven, te overleven, maar om daarbij nooit het pure in onszelf te vergeten. De plek waar we heel zijn, verbonden met onszelf en elkaar, zonder tekortkomingen en zonder bijbedoelingen. Het mooie is: we zijn allemaal baby geweest en iedereen (hoe verstopt het soms ook mag lijken) draagt die puurheid in zich.

Uiteindelijk komt het bij therapie en coaching ook neer op: Hoe vind ik mijn oorspronkelijke, pure zelf weer terug? Het herkennen van dit pure in onszelf en van hieruit durven leven is volgens mij van essentieel belang voor onze (psychologische) gezondheid. Ik wens dit iedereen toe!

Artikel For You Magazine

Voor een lifestyle blad voor Nijmegen en omgeving heb ik een kort artikel over mindfulness geschreven. Vind je het leuk om te lezen? Klik dan hier.

Cursus

Bas Barten, organisatiecoach, en ik geven in 2016 weer twee keer de cursus Persoonlijke Ontwikkeling. Dit is een ééndaagse cursus waarin je een bepaald thema uitdiept waar je in je leven steeds weer tegenaan loopt en meer inzicht in wilt. Het is een leuke, verrassende en creatieve dag waarin je jezelf beter kunt leren kennen en samen met anderen je eigen thema onderzoekt. Ben je hierin geïnteresseerd, klik dan op deze link voor meer informatie.

Tot zover deze nieuwsbrief!

Hartelijke groeten,

Maartje Roeterdink