Zwangerschapsverlof

Vanaf 7 augustus t/m 3 december ga ik met zwangerschapsverlof. Wil je je traject nog afronden voor deze periode of wil je graag nog eens langskomen? Plan dan een sessie in voor deze periode. Daarna kan natuurlijk ook.

Inspiratie

Hieronder heb ik een aantal filmpjes gezet (over psychologische uitdagingen) die ik inzichtelijk vind:
Filmpje over trauma waarin wordt uitgelegd waarom je over sommige reacties geen bewuste controle hebt of waarom je sommige dingen niet kan rationaliseren (het einde van het filmpje is niet zo relevant..). Over de verdere behandeling van trauma wordt overigens niet veel verteld.

Filmpje over verslaving waarin wordt uitgelegd met het experiment ‘Rat Park’ waarom connectie, een gevoel van verbinding met anderen, zo belangrijk is als tegenhanger van verslavingen.

https://www.youtube.com/watch?v=ao8L-0nSYzg

Filmpje over symbiotische relaties, dat zijn relaties waarin je denkt iemand nodig te hebben & hoe je kunt groeien naar heelheid in relaties. Dit is één van mijn favoriete filmpjes :-):

Veel kijkplezier!

Dankbaar

Tenslotte spreek ik graag mijn dankbaarheid uit voor alle mooie sessies die ik de laatste tijd heb mogen geven. Het is zo bijzonder als mensen zich openen, laten raken, mij in vertrouwen nemen. Dat vind ik heel speciaal. Ik zie mensen groeien, hun pijn toelaten, uit hun comfort zone stappen & in hun kracht en de effecten die dat op ieders leven heeft. Ik ben heel dankbaar dat ik dit werk kan doen!

Hartelijke groet,

Maartje Roeterdink

 Liefde in de trein

“Het kwade ontstaat altijd daar waar de liefde tekort schiet.”
Hermann Hesse

Een paar jaar geleden had ik een bijzondere ervaring in de trein. Ik zat in een coupé voor vier personen. Tegenover mij zat een moeder met haar dochter. Omdat ik tegenover ze zat kreeg ik alles mee wat er tussen die twee gebeurde. Het meisje zocht toenadering tot haar moeder. Ze zocht contact. De moeder die reageerde met een chagrijnige, afwijzende reactie. Dit herhaalde zich meerdere keren. Het meisje leek in een worsteling te zitten tussen veiligheid zoeken bij haar moeder en ook afgewezen worden daarin. Omdat het meisje zo aangewezen was op haar moeder, bracht dat haar in een moeilijke positie.

Terwijl ik dat observeerde merkte ik dat mijn hart een beetje ‘brak’. Ik vond het zó pijnlijk om te zien hoezeer het meisje haar best deed en hoezeer de moeder dat afwees. Ik voelde echt mee met het meisje en merkte een oordeel in mezelf opwellen over hoe de moeder zoiets kon doen.

En toen veranderde er iets. Ik keek naar de moeder en dacht: “Hoe kan het gebeuren dat iemand haar eigen kind zo weinig liefde kan geven. Wat is er met deze vrouw gebeurd? Hoe is zij opgevoed?” Ineens zag ik de moeder in een heel ander licht. Ik besefte dat zijzelf ontzettend veel tekort moet zijn gekomen.

Ineens voelde ik ontzettend veel liefde in mezelf. Mijn hart ging helemaal open. Ik zag meisje en moeder in een patroon zitten dat heel pijnlijk was. En ik zag dat ze allebei slachtoffer waren van een gebrek aan liefde. Ik heb toen gewenst voor hen dat ze allebei veel liefde mogen ontvangen en hopelijk hun lijden gaan opruimen om tot ander gedrag te komen.

Deze ervaring ben ik nooit vergeten. Het gaat mij er niet om dat negatieve patronen goed gepraat moeten worden. Als je zelf in zo’n patroon zit, moet je daar uit gaan stappen. Bijvoorbeeld door een heel krachtig, uit-liefde-voor-jezelf ‘Nee!’ te zeggen tegen bepaald gedrag. Maar door compassie voor beiden te voelen leek het net alsof ik meer de waarheid kon zien. Ik kon concreet niets voor hen doen op dat moment. Voor mijzelf bracht het wel iets door anders naar ze te kijken. Door zelf naar meer liefde te gaan (mededogen voelen voor beide personen), kon ik het kwade in mezelf (het negatieve oordeel over de moeder) laten gaan.

Ik wens iedereen fijne, liefdevolle kerstdagen en een vreugdevol 2017 toe. Familierelaties en -patronen komen tijdens de kerstdagen meestal meer naar voren. Kun jij met compassie naar je familieleden kijken? En misschien nog belangrijker, compassie vol naar jezelf zijn?

Vergoedingen voor psychosociale therapie 2017

Als je interesse hebt om vergoed te zijn of blijven voor psychosociale therapie (daar vallen mijn behandelingen onder) staat hier het bijgewerkte vergoedingsoverzicht voor psychosociale therapie voor 2017: http://www.zorgwijzer.nl/vergoeding/psychosociale-therapie
Dit is een heel handig overzicht per verzekeraar wat de kosten zijn per pakket en wat je ervoor terug krijgt.

Theatervoorstelling in ’t Mozaïek ‘Geen Paniek’

Bekende psychiater Bram Bakker en cabaretier Marjolijn van Kooten spelen hun succesvolle psychiatrisch cabaret op zaterdag 28 januari om 20.15 uur in Theater ’t Mozaïek in Wijchen. Zowel Bram als Marjolijn is bekend met paniek. Marjolijn heeft zelf last van een angststoornis en schiet zelf dus regelmatig in de vlekken en Bram behandelt bekende en onbekende Nederlanders met angstklachten. Het doel van de voorstelling is het taboe op angst doorbreken! Kom genieten van zelfspot, ontroerende liedjes en herkenbare ellende. Gelukkig valt er in de psychiatrie ook veel te lachen! Kaarten reserveren kan via de site: http://bit.ly/2hzyMRb.

Hierbij ook de trailer voor een leuke impressie: https://www.youtube.com/watch?v=JJn7xKhKpBQ.

Kerstsluiting

Van 26 t/m 4 januari is de praktijk gesloten wegens de kerstvakantie.

Artikel Hoogsensitiviteit 

(Dit artikel staat ook in een andere blogpost van mij, namelijk deze.)
Zelf heb ik een artikel geschreven over Hoogsensitiviteit in Keerpunt, een vakblad voor therapeuten. Heb je het idee dat je hooggevoelig bent? Wellicht is dit artikel dan interessant voor jou om te lezen. Ik zou dan met name het deel aanraden na het kopje ‘neurobiologisch’. Hierin interview ik drie cliënten over hun hooggevoeligheid. Dit om meer bewustwording over dit onderwerp te creëren en hopelijk ook meer zelfacceptatie voor de mensen die hooggevoelig zijn.
Het artikel vind je hier: Artikel Hoogsensitief

Hoogsensitiviteit wetenschappelijk onderzocht

Al een tijd ben ik me aan het verdiepen in het onderwerp hoogsensitiviteit. Nu stuit ik op een interview met klinisch psycholoog Elke van Hoof die hier wetenschappelijk onderzoek naar doet. Een unicum, aangezien het onderwerp hoogsensitiviteit tot nog toe voornamelijk in de alternatieve hoek bleef hangen. Hieronder een stukje uit het interview. Helemaal onderaan staat de link naar het volledige artikel. HSP is de afkorting voor Hoog Sensitief Persoon.

VAN HOOF: Simpel uitgelegd heeft een niet-HSP’er een filter in het informatieverwerkingssysteem in de hersenen. Afhankelijk van welke activiteit hij uitvoert, beslist de filter welke informatie er binnenkomt. Die gefilterde informatie wordt verwerkt in de hersenen. HSP’ers hebben die filter niet: alle prikkels komen op eender welk moment binnen. Over hoe dat precies in zijn werk gaat, bestaat er nog geen solide wetenschappelijk onderzoek. Maar wat we wel zien, is dat de hersenen van HSP’ers onder de fMRI-scanner bij een bepaalde opdracht in meer gebieden oplichten dan die van de niet-HSP’ers. Dat noemen we diepgaande verwerking. HSP’ers denken dus niet zoals niet-HSP’ers. Hun hersenen functioneren anders. Hoogsensitieve mensen krijgen daardoor vaak te horen dat ze de dingen te complex maken, dat ze veel te ver gaan met hun interpretaties. En omdat ze tot een minderheidsgroep behoren, zijn ze ‘raar’.

Lees hier het hele artikel

Dromen die uitkomen

In 2002 begon mijn ‘zoektocht naar mezelf’. Ik studeerde toen psychologie in Nijmegen. Via via had een vriendin van mij een vrouw leren kennen: Ina. Zij deed sessies met kinesiologie en bach-bloesems en een soort gesprekstherapie. Die vriendin had veel aan de sessies, ze voelde zich lichter en blijer. Ik werd nieuwsgierig. Ik had niet het idee dat het slecht met me ging maar ik dacht: “Laat ik toch ook maar eens naar die vrouw gaan.” En dat was een heel goed besluit.

De sessies bij haar waren bijzonder. Zij benoemde dingen over mij die ik nog nooit zo bewust had gezien. Ze ‘zag’ mij echt. Ik bedoel: ze voelde dat ik me erg eenzaam had gevoeld, ze zag mijn donkere dagen zeg maar. En ze erkende het. Vanaf het moment dat ik bij haar kwam begonnen er dingen te veranderen. Ik zal maar zeggen: processen kwamen in beweging. Ik werd me veel bewuster van mijn gedrag, ik kon ineens dingen doorbreken. Ik herinner me dat ik voor mezelf opkwam in de bus, iets dat ik eerder niet gedaan zou hebben. Het was alsof ik door die sessies ‘wakkerder’ werd. Veel meer doorhad en doorzag en daardoor zelf invloed kreeg op mijn leven.

Het was een bijzondere tijd. Zeker omdat ik nog studeerde en veel tijd en ruimte had om mezelf te ontwikkelen. Volgens mij ben ik drie of vier jaar bij haar geweest voor de sessies en gesprekken. Als ik erop terugkijk ben ik nog steeds heel dankbaar voor deze periode en de zelfontwikkeling die toen op gang kwam.

Waarom vertel ik hierover? Ik zat laatst in mijn praktijk te broeden op hoe ik verder wil met mijn werk. Op welke manier ik nieuwe dingen kan ondernemen etc. En toen hoorde ik een stemmetje in mezelf dat zei: “Kijk eens waar je nu bent.” Mindfulness in de praktijk zeg maar ;-). Daar werd ik zo blij van. Het is vrij gebruikelijk en gewoon om altijd maar verder te willen en iets nieuws te doen en vooruit te kijken. Maar O wat is het fijn om te beseffen welke dromen zijn uitgekomen! Dat ik nu een praktijk heb, mensen mag begeleiden naar zelfinzicht en groei, de praktijk zelf heb ingericht, er van kan leven, en ik de werkwijzes kan gebruiken die ik het beste vind.

Terugblik op het begin

Toen dacht ik aan het begin. Alles begint bij een wens. En deze wens begon bij Ina. Op een gegeven moment had ik ook sessies bij Ina’s man. Een hele ervaren coach en zeer lieve man. Ik sprak met hem over mijn studie, afstuderen en toekomst. Hij vroeg me wat ik wilde en ik zei: “Ik wil doen wat jij doet!” Terwijl ik dat uitsprak dacht ik en zei hij ook dat dat nog heel wat ervaring en voorbereiding zou vergen. En nu, ik denk ongeveer twaalf jaar later, is die droom helemaal werkelijkheid geworden.

Zo’n simpele vraag: “Wat wil je?” en zo’n simpel antwoord: “Dat wat jij doet” hebben op mij een grote indruk gemaakt. Door het uit te spreken kreeg het meer betekenis. Het heeft voor een deel bepaald welke richting ik heb gekozen. Destijds vroeg ik me af of dat mij ooit zou lukken. Voor mij is deze droom nu uitgekomen.

Sommige dromen zijn groot en andere klein. Mijn ervaring is dat elke droom die uitkomt een gevoel van vreugde geeft. Sta jij wel eens stil bij jouw dromen die zijn uitgekomen?

Hier staat de link naar mijn laatste artikel in For You Magazine over de ZKM (zelf kennis methode) FYM Nijmegen 2016-3 Roeterdink Coaching en Therapie

Hieronder een klein voorproefje!

Ken Uzelve

‘Ken Uzelve’, prijkte boven de tempel van Apollo, de plek waar de Grieken het Orakel van Delphi raadpleegden. Zelfkennis is door de eeuwen heen dus al herkend als iets dat heel belangrijk is. Bij een orakel denken we vaak aan iemand die het allemaal weet (iets buiten ons), maar juist dat orakel blijkt aan te geven dat zélfkennis nodig is.

Waarom is zelfkennis zo belangrijk? Stel: je staat op een basketbalveld maar je kent de regels niet. Je weet niet waar de bal in moet, je kunt de verschillende teams niet onderscheiden, je hebt geen techniek en finesse in het spel. Zal je dan ooit het spel goed kunnen spelen? Nee, het spelen van het spel is dan niet mogelijk.  Het leven is soms net zo’n spel. Sommige dingen wil je graag behalen of ervaren, andere zaken wil je vermijden. Als je geen idee hebt waarom bepaalde handelingen tot bepaalde resultaten leiden, wordt het een heel onduidelijk spel waar je geen invloed op hebt!

Het zelfkennis kantoor

Zelfkennis is essentieel voor je ontwikkeling

In de psychologie is al langer duidelijk dat zelfkennis essentieel is voor je ontwikkeling als mens. Vanaf 1972 begon de Nijmeegse hoogleraar Psychologie Hubert Hermans met het ontwikkelen van een theorie over de drijfveren van mensen. Uiteindelijk heeft dit tot de zelf confrontatie methode geleid, ook wel zelf kennis methode (ZKM) genoemd. Dit is een gestructureerde manier van kijken naar en werken met je eigen verhaal waarin je ervaringen uit verleden, heden en wensen voor de toekomst op een rij zet. Uiteindelijk onderzoek je samen met een begeleider je eigen verhaal en kijk je naar jouw (onbewuste) drijfveren. Je krijgt een soort ‘blauwdruk’ te zien van je eigen gedrag. Zo wordt het heel helder wat je doet en vanuit welke motivatie. Door die helderheid krijg je meer invloed en zelfsturing. Daarnaast ga je zien wat juist níet werkt. Je kunt dus dingen anders gaan doen en je leven vormgeven naar je diepere wensen en verlangens. Dat geeft een stuk innerlijke vrijheid waar ieder mens naar zoekt.

Ken je krachten, knelpunten en drijfveren

Vanaf 2008 werk ik in mijn praktijk met de zelf kennis methode. Tot op de dag van vandaag blijf ik aangenaam verrast als het onderzoek er weer ligt en het zo duidelijk maakt waar iemands krachten, knelpunten en drijfveren liggen. Naast de ZKM gebruik ik ook de ervaring in het ‘hier en nu’, de signalen en gevoelens van het lichaam om dingen nog helderder te maken. Dit geeft een traject waar mensen langdurige duurzame veranderingen mee kunnen bereiken. Veranderingen die leiden tot zelfsturing en vrijheid. Ben je geïnteresseerd geraakt in deze methode? Je bent van harte welkom om contact op te nemen.

Drs. Maartje Roeterdink (PSYCHOLOOG NIP)
Roeterdink Coaching en Therapie
Campuslaan 6
6602 HX  Wijchen
www.roeterdinkcoaching.nl
maartje at roeterdinkcoaching.nl
06-54762879

 Losse stukjes samenrapen 

Sigmund Freud

Laatst kreeg ik (weer) les over het gedachtegoed van Freud. Dit was bij mijn opleiding medische basiskennis waarin ook een stuk psychologie werd behandeld. Freud’s theorie wordt tegenwoordig vaak als achterhaald beschouwd. Zijn theorie is namelijk niet terug te vinden in het brein. Toch zit er een kern van waarheid in zijn theorie als je het mij vraagt.

Id, superego, ego en afweermechanismen.

Freuds theorie bijschrijft 3 onderdelen in ons menszijn. Het id, dat is het instinctieve deel van de mens. Denk hierbij aan: directe behoeftebevrediging, agressie en lust/ het libido. Ten tweede het superego waar regels, normen en waarden bij horen. Deze regels zijn gevormd in de jeugd door ouders en andere opvoeders. Ten derde het ego, het ‘ik’ dat we in de wereld gebruiken. Dit is het deel dat de beslissingen neemt, dat handelt en gestuurd wordt door de onderliggende verlangens van het ‘id’. Freud zei dat: “het ‘id’ als een paard is en het ego als de rijder van het paard die de superieure kracht van het paard moet beteugelen” (Freud, 1923).

Verder zegt Freud dat om die driften van het ‘id’ te beteugelen wij ook afweermechanismen gebruiken. Die rauwe driften en ook onze pijnlijke emoties, (dus de dingen die we niet kunnen of willen voelen) komen dan in het onderbewuste terecht. Afweermechanismen zijn dus manieren om die dingen niet onder ogen te zien.

Herkenbaar? Ik vind van wel. Hoewel ik niet geloof dat het ‘id’ het diepste is in ons, maar dat er diep in ons iets veel mooiers en liefdevollers huist, denk ik wel dat we veel dingen in onszelf niet onder ogen willen zien.

Van woede naar kracht

Woede vind ik nu typisch zo’n emotie die niet altijd gewenst is. In mijn eigen leven herken ik dit zeer zeker. Liever kom ik vriendelijk, begripvol en wijs over dan gefrustreerd en woedend. Toch is woede mij niet vreemd!

Zelf denk ik er anders over dan Freud (ik hoop niet dat hij zich nu omkeert in zijn graf..). Ik denk dat een emotie als woede een belangrijke signaalfunctie heeft. Dat die niet per se beteugeld hoeft te worden, maar een kracht is die je kunt gebruiken. Stel: je maakt een afspraak met iemand en de ander komt de afspraak niet na. Woede kan dan ‘zeggen’: “ik vind het niet okee als wij een afspraak maken en je komt die niet na!”

Alleen, wat doe je met die woede? Vaak voel je je bij woede als een slachtoffer: “jij doet me iets aan!” Hoe ik het nu zie, is dat woede eigenlijk onderdrukte kracht is. Dus, als ik op krachtige manier kan aangeven dat ik iets niet prettig vind, hoef ik niet woedend te worden, maar ben ik wel heel duidelijk. Ik denk dan niet dat het ‘id’ aan het woord is. Maar iets diepers, iets krachtigers dan het ‘id’, iets dat werkelijk sterk is.

Wat ik wel heel mooi en relevant vind aan Freuds theorie zijn de afweermechanismen. Ik heb zelf lang mijn woede liever niet willen zien omdat het niet paste bij mijn ‘ideale zelf’ (Freud schaart dit ideale zelf onder het superego). Nu probeer ik vanuit dat diepere, liefdevolle in mij te kijken naar de woede, er naar te luisteren en het niet weg te drukken. De kracht die er bij vrij komt kan ik gebruiken door bijvoorbeeld een krachtig Nee te kunnen zeggen of het verdriet te voelen dat onder de woede ligt. Dit kan zonder de lading van woede. Van woede naar kracht dus.

Losse stukjes samenrapen en integreren

Door die afweermechanismen raken we eigenlijk een beetje gespleten. Er zijn allerlei verdwaalde losse stukjes in onze psyche. In stukjes ‘gespleten’ omdat sommige delen er mogen zijn en anderen worden weggeduwd. Bv. nee zeggen en kwaad worden mag niet, anders voelt de ander zich misschien afgewezen en dan voel jij je slecht. Het superego moet dan steeds strenger optreden en er ontstaan steeds meer schaduwdelen: meer stukken die ‘onder controle’ worden gehouden door het superego. Alleen het onderbewuste gaat vervolgens steeds meer signalen afgeven. Angst mag er niet zijn? Dan komt er juist meer angst. Bijvoorbeeld in angstige dromen ’s nachts. Woede mag er niet zijn? De woede wordt alleen maar sterker of vervormd. Denk aan ongecontroleerde woede-uitbarstingen.

Heel worden

Uiteindelijk heeft Carl Gustav Jung veel meer aandacht gegeven aan het heel worden van onze psyche dan Freud dat deed. Het herkennen en erkennen van de ‘weggestopte’ delen  (hij noemde dit schaduwdelen) en hier leren ja tegen te zeggen, dit te integreren in jezelf, was in zijn werk heel belangrijk. Dan kom je op een punt dat je nergens meer nee tegen hoeft te zeggen, in je innerlijk. Door bijvoorbeeld je woede te omarmen, er naar luisteren en dan naar buiten toe wél nee kunnen zeggen. Dan vanuit een gevoel van authenticiteit en heelheid. Dit is denk ik onze levenstaak als mens, heel worden! Dan hoeft niks meer ‘weg’ en dan heb je een vredige geest.

Voice dialogue

Vind je het interessant om meer te weten over schaduwdelen of om hier mee te werken? Dan kun je bij mij een voice dialogue sessie aanvragen. In voice dialogue werk je met diverse ‘innerlijke stemmen’ en kun je ervaren hoe je een los stukje of schaduwdeel weer kunt herkennen, erkennen en kunt leren integreren in jezelf.

Vakantie

Voor veel mensen breekt het vakantieseizoen aan. Heerlijk om even tot rust te komen en er op uit te gaan. Ik heb er al zin in.
De praktijk is wegens vakantie gesloten van 16 t/m 23 juli en van 13 t/m 28 augustus.
Fijne zomer allemaal!

Hartelijke groet,

Maartje Roeterdink

Schuldgevoel en Verantwoordelijkheid

Laatst had ik weer eens een opleidingsdag (Ik volg momenteel een opleiding Medische Basiskennis). Ik had pauze, ik liep in de gang. Ik kwam een vriendelijke jonge vrouw tegen. We liepen samen in de niet zo brede gang. Ik botste bijna tegen haar aan en ze zei: “Sorry!”. Een klein alledaags voorbeeld zou je misschien zeggen. Toch raakte het mij. ‘Waarom zegt ze sorry’ dacht ik bij mezelf. De associatie van vriendelijkheid kwam bij me op. En toch: het voelde niet goed. Waarschijnlijk omdat ik het bij mezelf herken. Sorry zeggen is in dit geval eigenlijk een soort schuld op je nemen. Misschien wel om vriendelijk gevonden te worden. ‘Sorry hoor dat ik hier loop, dat ik mijn plek hier inneem, dat ik hier besta, ik wil jou niet lastig vallen met mijn loopje!’ Eigenlijk werd ik er een beetje verdrietig van. Waarom zouden we ons verontschuldigen voor iets waar je je totaal niet voor hoeft te verontschuldigen. Je loopt daar gewoon! Blijf daar vooral lekker lopen en neem fijn je ruimte in.

Het is denk ik helaas ook iets typisch vrouwelijks. Of misschien beter gezegd: een typische vrouwen valkuil. Hoe vaak zie je een man sorry zeggen voor het lopen in een gang? Volgens mij maak ik dit minder vaak mee. Het zette me dus aan het denken. Zeker omdat ik zelf ook een ‘sorry hoor dat ik er ben’  geschiedenis heb waar ik me van probeer los te maken.

Ik ben zelf al lang onderzoek aan het doen in mezelf naar dit thema. Wat doet dit ‘sorry gedrag’, het ‘schuld op je nemen-gedrag’ met jezelf (en met een ander!)? Is het nobel? Is het vriendelijk? Is het ‘aardig voor een ander’? Mijn conclusie is inmiddels een duidelijke Nee. Waarom niet?

Gezonde verantwoordelijkheid
Mijn antwoord is dat het te maken heeft met gezonde verantwoordelijkheid. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen leven. Het enige waar je echt invloed op hebt is je eigen staat van zijn. Hoe graag we misschien ook zouden willen dat anderen om ons heen zich zo gedragen zodat wij ons goed voelen en wij denken dat we anderen gelukkig kunnen maken, in feite is dit een illusie en zijn we echt zelf verantwoordelijk voor ons geluk. Het is trouwens ook een stuk relaxter als je niet meer bezig bent met proberen de mensen om je heen te controleren! (ik spreek uit ervaring ;-))
Een voorbeeld: het huishouden, voor veel mensen een bron van frustraties, zeker in een partnerrelatie. Stel: ik ben moe, heb geen energie, heb een lange dag achter me. Ik kom thuis, de vaatwasser is nog niet uitgeruimd. Wat doe ik? Ik kan denken:

A ‘Ik doe het wel, dan hebben we dat gehad, is het weer opgeruimd’

Of  B ik luister op dat moment, naar mijn gevoel, ‘ik ben nu moe, ik laat het even.’

Of C: Ik kan vragen of mijn partner het doet.

Wat creëert in dit geval schuldgevoelens en wat is echt verantwoording nemen?
Als ik in dit geval A zou kiezen, zou de kans groot zijn dat ik van binnen boos word op mijn partner “Waarom heeft hij dit niet gedaan!! Hij was eerder thuis dan ik”, etc. Dan geef ik hem de schuld maar mijn gedrag lijkt nobel: “Ik doe het wel weer, ik doe het allemaal, ik ben de nobele, verantwoordelijke van de twee.” Maar dat is geen échte verantwoordelijkheid. Échte verantwoordelijkheid zou zijn, handelen naar mijn gevoel op dat moment. In dit geval: Rust nemen en het laten. Het later doen, of hulp vragen aan de ander (maar dan zonder onderdrukte agressie hulp vragen). B of C zouden dan dus verantwoordelijker zijn dan A, hoewel A misschien verantwoordelijk líjkt.

Dat is dus het gekke met schuldgevoel: het lijkt alsof je verantwoordelijkheid neemt, maar eigenlijk doe je dat niet. We denken dat wij verantwoordelijk zijn om de ander gelukkig te maken of we maken de ander verantwoordelijk voor ons geluk. Maar het is dus een verwarring die niet klopt! Helaas leren wij vaak al jong dat we aardig, vriendelijk, meegaand of ‘verantwoordelijk’ moeten zijn. Meestal leren we niet om daadwerkelijk verantwoordelijk te zijn.

Tot slot wil ik zeggen dat er ook zoiets bestaat als een ‘gezonde sorry’. Soms weet je dat je fout zat, of iets gezegd hebt dat niet klopte. Als je daar de volle verantwoordelijkheid voor neemt, dan is je sorry prachtig en heilzaam.

Workshop

Op 8 maart was het Internationale Vrouwendag en dat werd gevierd in ’t Mozaïek. Die avond heb ik een zkm-coachings workshop georganiseerd. Ik vond het heel leuk om te doen en de deelnemers waren ook enthousiast. Om de zelf kennis methode(ZKM) meer tastbaar te maken, heb ik een illustrator gevraagd om de verschillende emotionele drijfveren in beeld uit te drukken. Vervolgens heeft iemand anders dit samengesteld tot een prachtig geheel op een magneetbord. Ik ben heel blij met mijn ZKM-bord! 
Op dinsdag 10 mei geef ik weer een workshop ZKM, maar dan voor Het Werkt! in Wijchen, een belangenorganisatie voor werkzoekenden in Wijchen. Ik neem mijn nieuwe bord weer mee.

Facebook en Linkedin

Lange tijd heb ik Social Media aangaande mijn praktijk een beetje gemeden, want ik zag er de toegevoegde waarde niet zo van. Maar ik heb nu toch de stap genomen en een Facebook pagina aangemaakt (van LinkedIn maakte ik al gebruik.). Het idee is dat ik er nieuws plaats en video’s die ik inspirerend vind en waarmee ik hopelijk anderen ook kan inspireren. Dus als je het leuk vindt, kun je de pagina liken. Dat kan hier.

Fijne pasen

Een lang weekend voor de boeg en de lente in aantocht.
Geniet ervan!

Hartelijke groet,

Maartje Roeterdink

Genoeg

Van de week lag ik in bed te piekeren. Het is vakantie. Mijn hoofd was bezig met alle dingen die ik nog wilde doen deze vakantie: het huis opruimen, een dagje uit, nog wat werken, op bezoek bij een vriendin etc. etc. Ik vroeg me af hoe ik dat allemaal gedaan kon krijgen in de beperkte tijd die ik voor me zag. Daarna dacht ik: Het is vakantie! Is dit niet een tijd om bij te komen en uit te rusten in plaats van vol stoppen met plannen? En toen besefte ik: Het is nooit af!

Er zullen altijd dingen gedaan moeten worden, er komen altijd taken bij, er zijn altijd klusjes in huis en zo voort. Ik besefte dat ik vaak pas rust voel in mezelf als ‘alles op orde is’. Daarna dacht ik: Genoeg is een staat van zijn. Als ik alleen maar rust vind als alles gedaan is, zullen er niet veel rustmomenten zijn!

Het was voor mij echt een inzicht, zoiets dat je ergens wel weet, maar dat nu echt tot me doordrong. Ik voelde: Wat nou als het altijd genoeg is, wetende dat het nooit af is. Dan kun je nog steeds van alles doen, maar zonder de onrust en gehaastheid.

Genoeg is het tegenovergestelde van Meer, Beter en Sneller. Om me heen in onze cultuur zie ik heel veel van Meer, Beter en Sneller en weinig van Genoeg. Bijvoorbeeld in woonbladen zie je altijd een inrichting staan die mooier is of beter dan degene die je zelf op dat moment hebt. Of op billboards langs de weg staan dingen als: Altijd bereikbaar, nu nog sneller zoveel G internet. Het moet dus blijkbaar steeds sneller en nog meer bereikbaar. Zelden zie je zoiets als: Jouw huidige abonnement heeft precies genoeg, geniet ervan. Dat verkoopt natuurlijk niet zo lekker.

Als je er op gaat letten zie je dat veel aspecten van onze cultuur zijn gebaseerd op Niet Genoeg. Veel mensen in mijn praktijk worstelen met gevoelens van Niet Genoeg. We lijden vaak honger lijkt het wel.

Honger naar meer status
Honger naar alles op orde hebben
Honger naar knap, dun, hip etc. zijn
Honger naar een betere baan
Honger naar meer vrienden
Honger naar meer bevestigd worden
Honger naar contact

Ook al weten we ergens wel dat het niet werkt, toch hopen we dat uiterlijke omstandigheden ons zullen gaan vervullen. Ergens in de toekomst. In mijn werk gaat het uiteindelijk om contact maken met jezelf, je binnenste kern, of hoe je het ook noemt. Als je je daarmee verbindt dan ben je heel, dan ben je genoeg. Helaas vergeten we dit vaak weer snel. Het vraagt om steeds weer herinneren dat je genoeg bent, dat het genoeg is wat je doet. Toen ik na mijn piekermoment voelde dat het genoeg is ook al is het niet af, maakte piekeren plaats voor inspiratie. Inspiratie om dit stukje te schrijven. Acties komen dan niet uit het afwerken van een to-do-lijst, maar (in dit geval) omdat ik zin had dit te schrijven. Ik wens iedereen inspiratie toe en minder to-do-lijsten!

Een goed nieuw jaar gewenst

Mijn goede voornemen voor 2016: Voelen dat ik genoeg ben, dat het genoeg is wat ik doe. Hierbij wens ik iedereen die dit leest een mooi, liefdevol, vredevol, genoeg-vol nieuw jaar toe!

Rond de kerstperiode is de praktijk gesloten, maar vanaf 12 januari ben ik weer geopend. Wie weet tot ziens!

Internationale Vrouwendag

Op 8 maart 2016 is het Internationale Vrouwendag. In ’t Mozaïek in Wijchen wordt dit gevierd door middel van een Ladies Night. Ik ben ook van de partij en zal een workshop geven over coaching. De details zijn nog niet bekend, maar het belooft een leuke avond te worden voor de vrouw, zowel de uiterlijke als de innerlijke vrouw. Wees welkom!

Hartelijke groeten,

Maartje Roeterdink

Weer terug!

Na 4 maanden verlof ben ik weer begonnen met werken. Op 26 juli is onze prachtige dochter geboren! Het is en was een bijzondere tijd met heel veel veranderingen. Langzaamaan begint alles weer ‘normaal’ te verlopen. En dat is eigenlijk ook wel fijn, om weer een ritme te vinden in de grote veranderingen in mijn privéleven. Aangezien een kind in mijn leven nu een groot thema is, wil ik de nieuwsbrief graag aan dit thema wijden.

De wereld als nieuw

Hoe zou het zijn om weer eens als een baby de wereld te ervaren, de mensen om ons heen, de dingen om ons heen, onszelf, onze emoties?

Zou je als volwassene ook die plek in jezelf kunnen vinden waar nog geen identiteit bestaat, nog geen concepten en ideeën over wie je bent, geen muren, geen harnassen, maar wel: rauwe, ongecensureerde behoeftes en emoties, heel erg waar en echt?

Het zou misschien wel een beetje een zootje worden als we ons allemaal als baby’s zouden gedragen! Het is natuurlijk heel praktisch om volwassen te zijn, om zelfstandig te kunnen bewegen, je eigen eten klaar maken, je behoeftes te kunnen uitstellen en je emoties te kunnen beheersen. Dat is allemaal noodzakelijk en belangrijk. En toch…
Hoe fijn al onze volwassen verworvenheden ook zijn, vaak verliezen we het contact met onze puurheid, onze oorspronkelijkheid, onze werkelijke behoeftes en verlangens. Verliezen we het besef dat we helemaal heel zijn, helemaal goed zoals we zijn, zonder dat we daar iets voor hoeven te doen! Zonder dat iemand dat moet bevestigen.

Een mooi voorbeeld zie ik bij ons dochtertje. Ze leert nu haar armpjes beheersen. Steeds kan ze iets meer, grijpt ze sneller en beter. Verwonderd zie ik haar kijken naar haar eigen armpjes. Ze kijkt zo trots en blij als ze iets vastpakt! Dan lacht ze van plezier. Niet bezig met dingen als: “Vind jij dat ik mijn armpje goed omhoog doe?” Of “Doe ik het wel perfect genoeg?” Nee, gewoon ongeremd plezier om haar eigen kunnen. En ja, ze vindt het prachtig om te laten zien, maar er hoeft niks bevestigd of gefixt te worden. Ze is niet bezig met wat een ander er van vindt. Waarschijnlijk heeft ze nog helemaal geen duidelijk idee van “ik” en “ander”.

Tegelijkertijd is verbondenheid, contact (met anderen) en veiligheid essentieel voor haar ontwikkeling. Echt contact, echte verbondenheid, nabijheid, aanraking en knuffelen zijn nodig voor een goede hechting van een kind. Daar zijn vele onderzoeken naar gedaan. Maar zijn we niet eigenlijk allemaal verbonden met elkaar? Is dat ook niet onze natuurlijke staat, om contact te maken met elkaar en verbonden te zijn?

Ik denk dat de ideale combinatie zou zijn dat we opgroeien, volwassen worden, leren om in deze wereld te staan, te leven, te overleven, maar om daarbij nooit het pure in onszelf te vergeten. De plek waar we heel zijn, verbonden met onszelf en elkaar, zonder tekortkomingen en zonder bijbedoelingen. Het mooie is: we zijn allemaal baby geweest en iedereen (hoe verstopt het soms ook mag lijken) draagt die puurheid in zich.

Uiteindelijk komt het bij therapie en coaching ook neer op: Hoe vind ik mijn oorspronkelijke, pure zelf weer terug? Het herkennen van dit pure in onszelf en van hieruit durven leven is volgens mij van essentieel belang voor onze (psychologische) gezondheid. Ik wens dit iedereen toe!

Artikel For You Magazine

Voor een lifestyle blad voor Nijmegen en omgeving heb ik een kort artikel over mindfulness geschreven. Vind je het leuk om te lezen? Klik dan hier.

Cursus

Bas Barten, organisatiecoach, en ik geven in 2016 weer twee keer de cursus Persoonlijke Ontwikkeling. Dit is een ééndaagse cursus waarin je een bepaald thema uitdiept waar je in je leven steeds weer tegenaan loopt en meer inzicht in wilt. Het is een leuke, verrassende en creatieve dag waarin je jezelf beter kunt leren kennen en samen met anderen je eigen thema onderzoekt. Ben je hierin geïnteresseerd, klik dan op deze link voor meer informatie.

Tot zover deze nieuwsbrief!

Hartelijke groeten,

Maartje Roeterdink

Verlof

Vanaf vandaag (12 juni 2015) ga ik met zwangerschapsverlof. De komende maanden zal ik met hele andere zaken bezig zijn dan coaching en therapie. Maar vanaf de week van 5 oktober gaan mijn deuren weer open voor gesprekken. Dus tegen die tijd ben je weer van harte welkom!

Vervanging
Voor vragen en eventuele verwijzingen kun je terecht bij mijn secretariaat: Doreth Hamers 06-50298810, zij verwijst naar de vervangende praktijk. Het grootste deel van de vervanging zal gebeuren door Reflection & Action, door mijn collega’s Margreet Poulie en Mirjam Zoestbergen, zie: www.reflection-action.nl te Nijmegen.

Ik wens iedereen een heerlijke, rustige, vredevolle zomer toe!

Hartelijke groeten,

Maartje